έτσι σε θυμάμαι

Ο πιο μεγάλος τιμωρός να ξέρεις είν' ο χρόνος.

Κι εσύ μονάχος σου θα ζεις και θα ξυπνάς πιο μόνος.

Με μάτια θαμπά απ' τα δάκρυα που έκλαιγες τις νύχτες,

με χείλη πικρά απ' τα ποτά, απ' τους καημούς, τις πίκρες.

Και της καρδιάς σου οι πάλμοι τώρα σαν λιγοστεύουν,

ξέρεις πώς φταίς μόνο εσύ που πια δε σε πιστεύουν.

Διάλεξες μόνο τη ζωή ασώτου για να ζήσεις,

και εμένα απλά το σκέφτηκες, έτσι να με πουλήσεις.

Μα εγώ δε σε κατηγορώ που θέλεις μ' άλλη να' σαι

εύχομαι μόνο με ενοχές, ποτέ να μη κοιμάσαι.

Γραφτό δεν ήταν φαίνεται να είσαι εσύ μαζί μου

γραφτό δεν ήταν φαίνεται να είσαι η ζωή μου..

Έχει για μένα ο Θεός κρυμμένη την χαρά μου,

κι από τις λύπες που κερνά, θα έρθει κι η σειρά μου!