Πάντα μοναξιά

Ανάμεσα στο πριν και στο μετά

εγώ κοιτάω το τώρα

Και της ζωής δίνω κλωτσιά

και φεύγω όλο φόρα

Δεν αναλώνω δάκρυ

για σέ και για κανέναν

Ψάχνω να βρω μια άκρη

πώς ν' αγαπώ εμένα

Ξημέρωμα και εγώ γυρνώ

στους δρόμους στα χαμένα

Έμαθα πώς δεν θα πονώ

θα ζω ονειρεμένα

Τη μοναξιά δε διάλεξα

τρόπο ζωής να έχω

Και αν τον πόνο άντεξα

είναι γιατί απέχω